İzmir’de 1939’da dünyaya gelen Dorsay, Balkanlar’dan göç eden bir ailenin çocuğu olduğunu ve Galatasaray Lisesi’nde okumak için ailesiyle İstanbul’a geldiklerini söyledi.
Dorsay, gençliğinde lisan öğrenme marifeti sebebiyle diplomat olmayı Dilek ettiğini aktararak, “Babam demiryollarında genel müfettişti. Bana ‘Büyükelçi bile olsan, devlet memuru olmayacaksın.’ sıkıntısı. Bana bu imkanı tanımadı. Üniversite imtihanlarına girdim. Hem İstanbul Teknik Üniversitesi hem de Mimar Sinan Hoş Sanatlar Üniversitesinin mimarlık kısmı kazandım. Mimarlık bana Fazla şey öğretti. İstanbul’u Fazla güzel tanımayı, muhakkak bir seyircilik zevki geliştirmeyi, mimarlık eğitimine borçluyum” halinde konuştu.
27 YIL CUMHURİYET GAZETESİNDE SİNEMA MÜELLİFLİĞİ YAPTI
Henüz çocukken sinemaya aşık olduğunu, 12 yaşından itibaren defterler tutup, tenkitler yazdığını lisana getiren Dorsay, şu bilgileri verdi:
“Yazı yazmak da benim için Fazla Aka bir tutkuydu. Daha çocuk yaşımda Türk edebiyatının Aka isimlerini okumuştum. Türkçem de pek uygundu. ‘Sinema üzerine yazacağım.’ dedim. 1966’nın sonlarında Cumhuriyet Gazetesi’nin gedikli bir sinema eleştirmeni vardı. Baktım tenkitleri yazmıyor. Öğrendim ki bir yıllığına burs almış ve Avrupa’ya bir yere gitmiş. Çabucak oturup o haftanın üç sinemasını yazdım, gittim. genel yayın direktörü ve yazma işleri müdürü yazılara bakıp ‘Tamam’ dediler lakin Öbür bir şey söylemediler. Hafta sonu gazeteyi açtım, benim imla çıkmış. Bu benim hayatımın en hoş olaylarından biri oldu. Böylelikle 1966’da başlayan sinema yazarlığım tam 27 Yıl Cumhuriyet gazetesinde sürdü. Oradan bir prensip nedeniyle ayrıldım. Ondan sonraki hayatım biraz inişli çıkışlı. Cumhuriyetten ayrılınca Evvel Milliyet gazetesi, daha sonra Yeni Yüzyıl’da çalıştım.”
Atilla Dorsay, ikinci Amel olarak görülen sinema yazarlığının Temel Uğraş haline gelmesinde katkılarının bulunduğunu, Sinema Muharrirleri Derneği’ni kurduğunu ve İstanbul Sinema Şenliği’nin kurucu üyelerinden biri olduğunu anlattı.
Çok şanslı biri olduğunu kaydeden müellif Dorsay, “Ben Vakit vakit üstteki bir kuvvetin beni koruduğunu, hayatım boyunca en kritik olaylarda kanatlar altına aldığını düşünür üzere oluyorum. Benim tanımım şu olabilir; ‘Hobilerini Uğraş olarak yapan ve o alanda ilerleyen bir insan.’ Sinema benim hobimdi. Sinema üzerine yazmanın benim için bir Uğraş olacağını ben de düşünmezdim” dedi.
“SİNEMA ORTAK İZLENİLEN BİR SANAT OLARAK GELİŞTİ”
Sinema eleştirmeni Dorsay, sinema yazarlığına inat ve tutkuyla bağlandığını ve bunu hala sürdürdüğünü vurgulayarak, “Birçok gazetede artık Daimi ve nizamlı sinema eleştirisi kalmadı. lakin bunu yapanlar ortasında Fazla sevdiğim ve değer verdiğim arkadaşlar var. Onları yakından izliyorum. Zira onlar ne olursa olsun, muhakkak ölçüde benden etkilenmiş ve kanatlarım altına aldığım beşerler. Onlar benim için Fazla önemli” dedi.
“Şimdi her şeye Karşın birçok yerde sinema eleştirisi yapmak mümkün. Teknolojik ilerlemeyi inkar etmek Mümkün değil. Birçok sinema birtakım kanallardan seyredilebiliyor. Sinemaya gitme zahmetine kalkışmak neredeyse gereksiz hale geliyor” diyen Dorsay, şöyle konuştu:
“Evde oturduğun yerde kanalları değiştirip sinemaları izleyebiliyorsan niçin kalkıp sokağa çıkıp, sinemaya kadar gidip, üstüne bir de Nakit verip sonra meskene döneceksin. Bilmem kaç lira verip tahminen de hiç beğenmediğin bir sinema seyredeceksin. O dijital kanalların bence insanlara verdiği kimi şeyler de var. Bir de ayrıyeten o teknoloji sinemaya da Fazla faydalı oldu. Evvelce sinemalar alınırdı ve Anadolu’ya sinema çıkarmak için birebir sinemadan 35-40 kopya bastırmak gerekirdi. Bugün bu yok, dijital bir kopya yolluyorsunuz, o kopya tıpkı binadaki birkaç salonda apansızın Enlem olarak gösterilebiliyor. Bu o kadar Aka bir avantaj ki sinemacılar için… Sinema Tüm bir Yüzyıl ortak izlenilen bir sanat olarak gelişti. Sinemada etrafında beşerler olduğu halde hoş bir sineması izlemek inanılmaz bir şey. Bunu gerçek sinefiller bilir. Ben bunun gerçek manada yok olacağına inanmıyorum.”
“İYİ SİNEMA İLİŞKİN OLDUĞU ÇEŞİDİ EN UYGUN GERÇEKLEŞTİREN FİLMDİR”
Dorsay, sanat sinemalarının Cin sinemasına sırt çeviren bir Cin olduğunu ve hayattan gerçek bir dilimi seyircisine ikram etme emeliyle çekildiğini belirterek, “İyi sinema ilişkin olduğu çeşidi en düzgün gerçekleştiren filmdir” değerlendirmesinde bulundu.
Dorsay, Türk sinemasını hiçbir Vakit Ufak görmediğinin altını çizerek, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Film izlerken nihayet vakitlerde Ufak bir defter götürüp notlar alıyorum. O Ufak notlar benim kimi sinemalar hakkında kimsenin bahsetmediği Fazla şahsî şeyleri kullanmama yarıyor. Aklınızda sinemanın temeli ve konusu kalır lakin bu Ufak notlar Fazla faydalı oluyor. Zira ayrıntılar aslı yapar. Bir sinemada Fazla Özel olan şeyleri o notlar sayesinde tutmaya çalışıyorum. genel manada bir sinemanın en Kıymetli yanı senaryosu, içeriği ve direktörün onları bize yansıtma biçimidir. Sonra manzara direktörü ve müzikleri geliyor.”
“Bütün bu ögeler bir ortaya geliyor zira sinema öbür Tüm sanatları birer öge olarak kullanıyor. Münasebetiyle Tüm bu öğelerin yerli yerinde olması ve hepsinin yeterli elemanlara verilmesi gerekiyor. Yani âlâ bir sinema yapmak dört başı İmar bir eser yapmak manasına geliyor. Onun için Fazla dikkat isteyen bir sanat. Biz de eleştirirken tıpkı dikkatle eleştirmeliyiz.
Türk sineması bence âlâ bir yere geldi. Hiç Ufak görmemek lazım. Bugün dünyanın her tarafındaki şenliklerde Türk sinemaları derece alıyor. O kadar Fazla ki kimi üst üste geliyor, insan şaşırıyor. Bugün ben sinemamıza Fazla güveniyorum. Sinemamızın Güldürü yanını da Fazla seviyorum. Yıllar uzunluğu Yılmaz Erdoğan, Cem Yılmaz üzere sanatkarlar sinemaya Fazla Aka katkılarda bulundu. Türk sinemasında sevmediğim Biricik şey var, kelamım ona endişe sinemaları.”
Yorum Yok